Female Lives Matters

Vol verbazing volgde ik de afgelopen dagen de berichten op social media. Het lijkt wel of de standpunten die mensen innemen steeds extremer worden. Mensen luisteren niet meer naar elkaar maar overschreeuwen elkaar met een steeds harder wordende mening. Goed bedoelde berichten worden verkeerd geïnterpreteerd. Mensen maken online ruzie en schelden elkaar uit.

Je zou bijna denken dat je ieder bericht dat je op social media plaatst eerst moet beginnen met een disclaimer. Je moet eerst zeggen dat je niemand wil kwetsen, dat je niemand wil beledigen, dat je begrip hebt voor ieders positie maar dat je desondanks toch je gevoel wilt uiten.

Dus dat doe ik dan maar ook. Uiteraard ben ik ook tegen racisme. Ik vind ook dat iedereen gelijkwaardig is, dat iedereen gelijke rechten heeft en ik ben tegen iedere vorm van geweld. Maar ondanks dat alles bekruipt mij wel een bepaald gevoel als ik zo naar al die protesten in de wereld kijk. Er is namelijk één bepaalde groep mensen die al veel langer structureel wordt gediscrimineerd. Sterker nog die worden al achtergesteld sinds wij als mensen onze geschiedenis enigszins kunnen documenteren. Ze verdienen structureel minder geld voor hetzelfde werk, worden structureel ondergewaardeerd op de arbeidsmarkt, hebben structureel minder kans op goed onderwijs, worden onderdrukt, worden mishandeld, worden misbruikt en zelfs nog als slaaf gebruikt. Sterker nog, er zijn nog steeds landen in de wereld waar er op deze groep mensen daadwerkelijk andere wet- en regelgeving van toepassing is. Hoe bizar is dat! Deze mensen van vlees en bloed, net als jij en ik, hebben in diverse landen dus niet dezelfde rechten als andere mensen. Dat staat gewoon in de wetboeken! De politie in die landen handhaaft daarop! Zelfs onder de mensen waar de wereld zich nu zo druk over maakt wordt deze groep mensen gediscrimineerd. Discriminatie op discriminatie dus.

Waar blijf de boosheid van de wereld hierover. Tuurlijk wordt er wel aandacht aan gegeven en is de wereld soms boos maar dat is veel te weinig. Gezien de duur van deze onderdrukking en de structurele aard daarvan, zouden we eigenlijk de komen 300 jaar nog elke dag grootschalig moeten demonstreren!

Ik val niet onder deze groep mensen, dus waarom mezelf zo druk maken? Nou dat is heel eenvoudig. Elke dag word ik wakker omdat een klein meisje ons gezellig wakker roept. Een klein meisje dat ik gelukkig in Nederland groot mag brengen. Maar wel in de wetenschap dat zelfs in dat prachtige welvarende Nederland dit meisje haar hele leven lang tegen ongelijkheid zal moeten opboksen. Ze wordt hier niet onderdrukt zoals in andere landen, ze mag hier wel naar school, ze mag hier wel werken, ze wordt hier niet als slaaf behandeld maar ze heeft nog steeds niet dezelfde kansen als haar grote broer.

Vrouwen zijn al sinds mensheugenis de meest onderdrukte, gediscrimineerde, mishandelde en misbruikte groep mensen ter wereld. Daar ben ik boos over. Ik wil dat niet voor mijn dochter. Ik wil dat ze opgroeit in een wereld met gelijke kansen en rechten voor iedereen. Laten we daar als wereld voor knokken zodat we ons nooit meer druk hoeven te maken over discriminatie van welke groep mensen dan ook.

Oh ja en dat we als wereld weer een beetje normaal met elkaar gaan communiceren. Dat we alles weer een beetje in perspectief zien en wat agressief op elkaar reageren.

Ben je boos over een bericht van iemand op social media? Klap je laptop dicht, doe je telefoon uit, sluit je tablet af of leg je smartwatch in de kast. Er is zoveel meer om voor te leven dan je druk te maken over berichten van mensen die je waarschijnlijk helemaal niet kent.